Fated
To temples, the two sisters make their way
And sacrifice lambs for a marriage, blessed
The queen, in love, and the most prepossessed,
Spills liquid on the gleaming cow, midway
Above, she reads the entrails of the slain
The omens only worsen her unrest
A fire burns acutely in her chest
Such love leads her unsteady mind astray
The unhinged queen runs through the city streets
Like a doe hit by a wand’ring arrow
From a man ignorant to her heartbeat
The arrow hangs transfixed, sharp and narrow
Receiving pain rather than love so sweet
Unyielding flames course through her weak marrow.
Reprieve
Goats run down their slopes
Scared and dislodged from steep rocks
When they see the men
Deer prance together
Gathered tight, kicking up dust
Fleeing from hunters
A tawny lion
And a frothing boar appear
In the hunter’s dreams
The dark sky rumbles
Rain and hail batter the earth
A storm from the gods
A wreath of pine trees
Surround the snow-capped summit
Of the cold mountain
A bird encircles
Shallow pools full of smooth rocks
Searching for a fish
4.56-73
principio delubra adeunt pacemque per aras
exquirunt; mactant lectas de more bidentis
legiferae Cereri Phoeboque patrique Lyaeo,
Iunoni ante omnis, cui vincla iugalia curae.
ipsa tenens dextra pateram pulcherrima Dido
candentis vaccae media inter cornua fundit,
aut ante ora deum pinguis spatiatur ad aras,
instauratque diem donis, pecudumque reclusis
pectoribus inhians spirantia consulit exta.
heu, vatum ignarae mentes! quid vota furentem,
quid delubra iuvant? est mollis flamma medullas
interea et tacitum vivit sub pectore vulnus.
uritur infelix Dido totaque vagatur
urbe furens, qualis coniecta cerva sagitta,
quam procul incautam nemora inter Cresia fixit
pastor agens telis liquitque volatile ferrum
nescius: illa fuga silvas saltusque peragrat
Dictaeos; haeret lateri letalis harundo.
4.151-168 & 246-255
postquam altos ventum in montis atque invia lustra,
ecce ferae saxi deiectae vertice caprae
decurrere iugis; alia de parte patentis
transmittunt cursu campos atque agmina cervi
pulverulenta fuga glomerant montisque relinquunt.
at puer Ascanius mediis in vallibus acri
gaudet equo iamque hos cursu, iam praeterit illos,
spumantemque dari pecora inter inertia votis
optat aprum, aut fulvum descendere monte leonem.
Interea magno misceri murmure caelum
incipit, insequitur commixta grandine nimbus,
et Tyrii comites passim et Troiana iuventus
Dardaniusque nepos Veneris diversa per agros
tecta metu petiere; ruunt de montibus amnes.
speluncam Dido dux et Troianus eandem
deveniunt. prima et Tellus et pronuba Iuno
dant signum; fulsere ignes et conscius aether
conubiis summoque ulularunt vertice Nymphae.
[...]
iamque volans apicem et latera ardua cernit
Atlantis duri caelum qui vertice fulcit,
Atlantis, cinctum adsidue cui nubibus atris
piniferum caput et vento pulsatur et imbri,
nix umeros infusa tegit, tum flumina mento
praecipitant senis, et glacie riget horrida barba.
hic primum paribus nitens Cyllenius alis
constitit; hinc toto praeceps se corpore ad undas
misit avi similis, quae circum litora, circum
piscosos scopulos humilis volat aequora iuxta.